آشنای دور

یه زمانی خیلی احساس تنهایی می کنی و 

فکر می کنی تو دنیای دیونگی خودت تنهایی

اما دیروز 

درست دیروز ۱۴ ابان ۱۳۹۷

یه نفر دیدم که شبیه خودم بود 

و به قول شاعر محترم ،

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش اید .

 خوب جونم براتون بگه 

داخل قطار فردی دیگم که ذوق تموم وجودشو گرفته بود 

تو سالن یه کوپه خالی پیدا کرده بود و بین پنجره کوپه و 

سالن مثل مرغ سر کنده بال بال می زد ....خخخ

از ترس از دست دادن منظره های قشنگ هی می رفت داخل کوپه هی میومد بیرون و تق و تق عکس می گرفت ...

انقدر غرق کار خودش بود که هیچ کسو نمی دید ...

کلی عکس گرفت ...

انقدر باحال از پنجره خیره می شد بیرون که از چهرش می شد لذتی که میبره رو لمس کرد...

وقتی مسیر به جاهای قشنگش رسید فقط ایستاد کنار پنجره و 

نگاه کرد انقدر سیراب عکس شده بود و جذب طبیعت که دستش به دوربین نمی رفت ...

وقتی می دیدمش یاد اخرین باری میوفتم که این حسو داشتم 

نمیدونم چطور توصیفش کنم...اون روز بارونم میزد ...

دیدنش برام یه حس خاصی داشت 

تو این دنیا باید انقدر بگردی تا ادمای شبیه خودتو پیدا کنی 

تا پیر نشی ...نا امید نشی ...و مهم تر از همه لذت ببری.