رفیق !!!

یاد یه داستان افتادم

داستان دوتا رفیق و یه مشت موی سفید

پس خوب به این داستان گوش بده اقا بهمن عزیز

یه روزی از روزا رفیقی رفت سراغ رفیقش

حالش گرفته بود ....

رفیقش حالشو فهمید بهش گفت :بریم قدم بزنیم

با هم کلی زیر نور ماه قدم زدن اما تو سکوت

به یه صندلی رسیدن....... نشستن ........

اونی که ناراحت بود خواست چیزی بگه ...

درست روبه روی هم نشسته بودن

به چشمای رفیقش نگاه کرد ...اما چیزی نگفت

دستاشو جلو پاهاش گره کرد و کمی کمرشو خم کرد

رفیقش زد پشتشو گفت :

چی شده رفیق من ؟

اونی که ناراحت بود کمی مکث کرد و دستی تو

 موهاش کشید و گفت :

همش سفید شده ....گذشت جوونیمون رفیق.

همش برای این اینده ی پوچ سفید شد

عمرم رفت و اینده اومد  ، اما .....

رفیقش که حالا درست مثل اون نشسته بود

بدون اینکه بهش نگاه کنه دستشو گذاشت

 رو دستای دووستشو گفت:

درسته همش سفید شده

اما برگرد و ببین

چندتاش به خاطر از دست دادن عزیزانت بوده

چندتاش به خاطر کسایی بوده که دوستشون داشتی

 و چندتا به خاطر کسایی بوده که دوست داشتن

چندتاش به خاطر کسایی بوده که حتی نمی شناختیشون

ولی غصه شونو خوردی ...

چندتاش به خاطر خانوادت...همسرت ...بچه هات بوده

زندگی همینه با تمام خاطرات تلخ و شیرینش رنگ موهاتو

 از سیاهی و سردرگمی به سفیدی و یکرنگی می رسونه

اون وقته که می فهمی تنها به خاطر عشقه

عشق به خانواده ...میهن و انسان بودن و انسانیت که تمام

 موهات سفید شده .....پس غصه نخور رفیق

بازم زندگی میگذره و آینده ی دیگه ای ماورای این اینده

 می یاد و باز تو فکر میکنی اگر برگردی حتما کارهای

دیگه ای انجام میدادی و بدون اگر باز هم برگردی به همون

 موقعیت با علم اون روزت ،همون کار رو تکرار می کردی

دوباره سکوت .....

اونی که ناراحت بود اخماش باز شد از هم

حالا دیگه رنگ سفید موهاش اذیتش نمی کرد

و شاید بیشتر لذت می برد از سفیدی موهایی

 که هر کدوم یه برگ از دفتر زندگیش بودن

پانوشت :

و گاهی می توان لبخند ی دید از برگ افتاده از درختی