از بی خوابی های من !!!

یه شبی مثل امشب

ساعت حدود 1 بود رفتم که بخوابم ،

سرم بدجور درد میکرد

همه خواب بودن.....خونه تاریک تاریک ....

هیچ جا نوری نبود ..حتی یه ذره.....

فقط ماه بودکه ازبیرون پنجره خودنمایی میکرد

منم که دیونه به ماهم نگاه میکردم

و حتما همه شنیدید:

دیوانه چو در ماه بنگرد دیوانه تر شود

خوابم نمی برد دلم آهنگ با صدای بلند می خواست

بازم آهنگای قدیمی شادمهر

همراه دیونگی شبونه ی من شدن

 

امشب انگار خون تازه ای تو رگهای منه
یکی از عمق سکوتم داره فریاد میزنه
منو از جاده نترسون نگو که فاصلمون
صد تا کفش سربیو صد تا عصای آهنه
تو سرم افتاده امشب هوس قدم زدن
رد شدن از دل آتیش تو یه چشم به هم زدن
پا به پای سیم گیتار خوندن از گذشته ها
تو هوای روشن و پاک ترانه دم زدن
نازنین فقط توی همین نفس با من باش
بگو هستی که برم به این قفس با من باش
گوش بده نبض ترانه تنها با تو میزنه
بی بی ترانه ها تویی و بس با من باش
بیا امشب از حصار هر بهانه رد بشیم
لهجه ناب و زلال این شبو بلد بشیم
ما دوتا رودخونه ایم تو دریا میرسیم به هم
نکنه طعمه دیواریا سرده سد بشیم
ولی انگار که دارم با خودم حرف میزنم
نازنینم تو کجایی صداتو نمیشنوم
نگا کن فقط یه سایه پابه پای من میاد
سایه طعنه میزنه تنها رفیق تو منم

و اینو دیگه همه بلدید

تومعبود منی بگذار داد ازدل بگیرم
پناهم ده که برسقف حرم منزل بگیرم

تومی گفتی صدایم کن ز سوزسینه هرشب
صدایت می زنم اما رسی آیا به دادم؟

و

تو بی نهایت شب وقتی نگاهت می خندید
چشمهای خیره من اندوهتو نمی دید
آینه گریه می کرد وقتی تورو شکستم
ستاره پشت در بود وقتی درارو بستم
تو بودی و سکوت و غروب سرد پاییز
باغچه رو زیر و رو کرد برگای زرد پاییز
حالا من غریبه دنبال تو می گردم
با قلب آسمونی کمک کن تا برگردم

و اینو با صدای عصار بخونید

نگاه کن رو تن ساقه تاول یه زخم کاری
چه کسی با نوک خنجر خط نوشته یادگاری

واینو خیلی دوست دارم

قسمت نشد تا در کنار هم بمانیم
قسمت نشد تا در هوای هم بمیریم
تا سرنوشت ما جدایی رو رقم زد
ای یار عاشق از جدایی ناگزیریم
فرصت نشد غمگین ترین آواز خود را
در خلوت معصوم چشمانت بخوانم
صد سوز پنهان مانده در سازم که یک شب
با گریه در چشمان گریانت بخوانم
آیینه ام چین خرده از رنج جدایی
از تو سرودن یعنی فصل آشنایی

و این یکی خیلی معرکست  

امشبم میون این خاطره های سردم

می رم و دنبال اون حادثه ای می گردم

که نفهمیدم کی و کجا تو رو ازم گرفت

دست تو جدا شد و نگاهتو گم کردم

وآخر یه شب

باید تو رو پیدا کنم شاید هنوز هم دیر نیست
تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست

آخر یه شب این گریه ها ، سوی چشامو می بره
عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشتی می پره

و

این اهنگ زندگی که ادمو دیونه میکنه

جوونیمو آسون گرفتی زندگی زندگی
تو با قیمت جون گرفتی زندگی زندگی
شدم چون غباری به راهی نشسته
تویی خوب و محکم منم پیر و خسته
به جای هر خنده سیل اشکم روونه کردی
منو کشتی و استقامتم رو بهونه کردی
ای کاش از اول جدا از تو بودم
هنگام زادم سوا از تو بودم
ناخونده دنیا چرا نصیب من شد
هم مونس روز بی شکیب من شد
کسی کو نیاسوده منم
شادی نیالوده منم
همه بود و نابوده منم
همین ذات بیهوده منم

و اینم که هیچی نگم بهتره ...همه با هم

دوباره دلم واسه غربت چشمات تنگه
دوباره این دل دیوونه واست دلتنگه
وقت از نو خوندن ستاره ی ترانه هام
اسم تو برای من قشنگ ترین آهنگه
بی تو یک پرنده ی اسیر بی پروازم
با تو اما می رسم به قله آوازم
اگه تا آخر این ترانه با من باشی
واسه تو سقفی از آهنگ با صدام می سازم
با یک چشمک دوباره منو زنده کن ستاره
نزار از نفس بیفتم تویی تنها راه چاره
آی ستاره آی ستاره بی تو شب نوری نداره
این ترانه تا همیشه تو رو یاد من میاره

وسوال نپرس که نمیدونم !!!

یه کاری کن که می تونی
یه خونه شو تو ویرونی
از این بیشتر نپرس از عشق
نمی دونم ، نمی دونی

تو این تقویم دلمرده
کسی اشکاشو نشمرده
کجا دیدی که تنهایی
غماشو با خودش برده
یه کاری کن از این بیشتر
نیفتم تو غم آخر
نذار شمع حضور من
یه شعله شه تو خاکستر

صدای موسیقی زیاد بود البته فقط خودم میشنیدم و

 با خودم زمزمه میکردم و گاهی اشکام همراهیم میکردن

تو دل تاریکی شب و سکوت و این اهنگ

شب و نگاه خیس تردید پشت حصار لحظه هاست
بال و پرت اگر که بسته س شوق پریدنت کجاست؟
نذار که شعله نگات خونه رو آتیش بزنه
عروسک کوچیک تو تو قاب آینه بشکنه

این تیکه رو با صدای کلفت بخونید و بلند
غرور آسمونو بشکن قفس برای تو کمه
رو زخم کهنه دل تو فقط رهایی مرهمه

و این اهنگ معرکه،

 که خودمم نمی دونم دوسش دارم یا ازش متنفرم

ترس ، ترسم از دست تو بوده
برای خواستن عشقم ، نیاد اون
نیاد اون روزی که دیره
واسه ی داشتن عشقم ، نیاد
ترس ، ترسم از اینه که روزی
من به یاد تو نباشم ، دیگه دل
دیگه دل سرد بشم از تو
برم و با تو نباشم ، برم و با تو نباشم
ترس من اینه که روزی روی قولم پا بذارم
واسه بدبینی و حرفات ، تو رو تنها بذارم
ترس من از خنده ‌های تلخ و بی روح لب توست
کاش بدونی دل تنهام ، گم شده تو این شب تار
ترس ، ترسم اینه دیر بفهمی
عشق پاک رو تو نگاهم ، دیگه
دیگه آرزوم نباشه بمونیم همیشه با هم

این اهنگم ادمو روانی میکنه

یه پنجره با یه قفس ، یه حنجره بی هم نفس
سهم من از بودن تو ، یه خاطرس همین و بس

یه شب که مثل مرثیه ، خیمه زده رو باورم
میخوام تو این سکوت تلخ ، صداتو از یاد ببرم

درگیر این حس و حال بودم که چشمم افتاد به ساعت حدود 5 بود

 کلی خودمو دعوا کردم و اینم اخرین اهنگ

پی اسم تومیگشتم
ته یه فنجون خالی
دنبال یه طرح تازه
یه تبسم خیالی
فنجونای لب پریده
قهوه‌های نیمه خورده
من و عشقی که واسه
همیشه مرده
دل به عشق تو سپرده

فال تو رنگ فریبو
گریه‌های عاشقونست
فال من طنین آخرین ترانست
رنگ قهوه ای چشمات رنگ خوابه
که تا شهر بی نهایت منو برده
اونجا که آخر عشقه
اونجا که مرز سرابه

پانوشت:

خوش گذشت با وجود تمام دلتنگیا و دل گرفتگیا