کوتاه اما شیرین

خوب امروز بعد مدتا با سوگلی رفتیم بیرون یه دوری بزنیم

البته به بهانه ی مشاوره تحصیلی رفتن سوگلی که مشاور نبود

خوب ما هم راه افتادیم در خیابان تا چرخی بزنیم

در پیاده رو که می رفتیم چند عدد پسر کوچک ورزشکار محترم

در حال تردد بودن و در دستان مبارکشان نوشمک بود که از وسط

نصف کرده بودن و در کمال عشق و محبت می خوردن و با همدیگر

گفت و گو می کردن .

آقا ما رو بگی که پشت سرشان گام بر میداشتیم

دلمان همچی بگی و نگی نوشمک طلب کرد .

به سوگلی جانمان گفتیم :

این ها چیست که می خورند

سوگلی جان هم نه گذاشت و نه برداشت گفت:

این ها چیزی نیست کمی اب است که مایع ظرفشویی پرتقالی

بهش اضافه کردن و میدن این بچه مچه  ها می خورن

بدین ترتیب بود که بر سر دلمان نهیبی بسی وحشتناک زدیم

که این نوشمک چیز خوبی نیست

(خوب نمی خواست بخره میگفت نمی خرم این حرفا چیه )

بگذریم ...

قرار بود چیزی نخریم و دست خالی برگردیم خانه

اما نمی دانم چه شد که دست پر و جیب خالی برگشتیم خانه

در راه بازگشت خواهر جان زنگ زدن و دستور فرمودن برای شام

دوغ خریدن کنیم .ما هم که داشتیم از تشنگی هلاک می شدیم

دوغی  خریدیم و جای همیتان خالی در کوچه و قبل  رسیدن به

منزل زدیم بر بدن .

آخ که چه حالی داد .....

و دیگر هیچ ....

پانوشت:

خوش گذشت