بیهوشی!!!

خیلی وقته می خوام بنویسم اما نمیشه

شاید حادثه انقدر برام بزرگ بوده

که هنوز برام حل نشده، اما شاید 

نوشتن تنها امید رهایی باشه.

  یکی از خاطراتی که این مدت برام خیلی آزار دهنده بود

خاطرات اتاق عمل بود، ترسیده بودم ، گیج بودم

تو شک بودم....

بماند که قبل عمل چقدر ازت امضا می گیرن که اگر مردی 

مسئولیتی نداشته باشن...

من چون هم سرم ضربه خورده بود و هم تیرویید پرکار داشتم

دکتر مغز و اعصاب اجازه بیهوشی کامل نداد.

وقتی تو اتاق عمل بودم ، متخصصای بیهوشی که معلوم بود 

بی تجربه ند ... بالاسرم ایستاده بودن...

یکیشون میگفت بی هوشی کامل کنیم

اون یکی می گفت نه بیهوشش کنیم، می میره 

اون یکی می گفت اگر مرد اشکال نداره، خودش امضا زده

........

خیلی گفتگوشون جالب بود.

و اینکه چطور انقدر راحت بالاسر مریضی که خودش استرس داره 

می ایستند و برای زنده موندن و نموندنش تصمیم می گیرن...

یه زمانی فکر می کردم این موجود دوپا که بهش میگن اشرف مخلوقات خیلی توانایی داره... درسته خیلی توانایی داره... ولی

با یه اتفاق ساده تو جسمش ...کلی همه باورا تغییر می کنه...

گاهی از این موجود دوپا کاری بر نمیاد... گاهی هم توان کلی معجزه داره...

این روزا فقط به یه چیزی فکر می کنم... که چرا زندم هنوز

منی که هنوز نمی دونم باید به کدوم راه و مسیر برم

و مدام تو ذهنم یه ایه تکرار میشه...

چه کسی این استخوان های مرده را زنده خواهد کرد

بگو همان که اولین بار ان ها را آفرید.

امیدوارم همه سالم  و پر امیدباشند.