دلتنگی

نمیدونم چرا هر وقت که می خوام شروع کنم به نوشتن اینجا

بغض و خاطره اعصابمو بهم می ریزه

شاید چون یادت میوفتم

یاد روزای اولی که شروع کردم به وبلاگ نویسی و ....

بگذریم

انگار دیگه نمی تونم برات شعر بنویسم ،شایدم برای همین که

نمی نویسم و خیلی چیزای دیگه

خرس مهربون و لاغری خان فکر زیادی برام ممنوع کردن

میگن باید خیلی چیزا تغییر کنه

تو این مدت پوستمو کندن لامصبا

بازم بگذریم

این شعر خیلی وقت پیش ، یه صبح بارونی برات نوشتم

 

این بارکه سپیده سر بزند و باران ببارد و من هنوز عاشق تو باشم

چتر را بر می دارم و خیابان ها را به شوق چشمانت قدم می زنم

قول می دهم

به اولین گل سرخی که برسم، سلامی بکنم و راز چشمان تو را بگویم

آنگاه به ودیعه بگیرم زیبایی گلبرگ هایش را برای دلربایی دو چندان موهایت.

با احترام کاکتوس

پانوشت:

کادوی اعیانی ،میشه یه گیر سر ساده